Afgezien van een paar die alleen de provocatie opzoeken bij gebrek aan inspiratie,
ben ik van mening dat de hedendaagse kunstenaars oprecht zijn; oprecht maar raadselachtig of zelfs esoterisch.
Daar voor hedendaagse kunst de esthetische kwaliteiten niet van tel zijn, worden de verbeelding, de fantasieën en de wereldvisie – dit niet beheersbare en onbekende deel dat in ieder van ons aanwezig is — ons door de kunstenaar gebracht via een idee of een concept. En hier begint als het ware, het moeilijkheidsparcours.
(texte/tekst John Liem)
Afgezien van een paar die alleen de provocatie opzoeken bij gebrek aan inspiratie,
ben ik van mening dat de hedendaagse kunstenaars oprecht zijn; oprecht maar raadselachtig of zelfs esoterisch.
Daar voor hedendaagse kunst de esthetische kwaliteiten niet van tel zijn, worden de verbeelding, de fantasieën en de wereldvisie – dit niet beheersbare en onbekende deel dat in ieder van ons aanwezig is — ons door de kunstenaar gebracht via een idee of een concept. En hier begint als het ware, het moeilijkheidsparcours.
Hij/zij wil iets laten zien, maar ik zie het niet; hij/zij wil ons iets zeggen, maar ik begrijp het niet; hij/zij stelt vragen, maar ik ken de antwoorden niet. Door regelmatig te kijken (kijken, maar zie ik ze ook?) naar hedendaags kunst, ben ik het gewoon deze vernoemde gevoelens te ervaren. Geconfronteerd met de werken van Apraïs du Bois, ben ik daarenboven erg geïntrigeerd. Maar deze intrige krijgt, evenmin als de andere vragen die door mijn hoofd spoken, geen antwoord.
Zou ik psycholoog of psychoanalyticus zijn, zou ik dan antwoorden krijgen op al was het maar enkele vragen?
Bepaalde recensenten hebben klaarblijkelijk al het/een antwoord gevonden: Het resultaat op papier van een cerebrale overvloed in het dagelijkse leven ligt aan de basis van het werk van kunstschilder en tekenares Arpaïs du Bois.
Een nogal pompeuze uitleg, zoals men er regelmatig kan lezen om hedendaagse kunst uit te leggen, en die voor mij slechts een gedeeltelijk antwoord is.
Twaalf grote en een zeventigtal kleine tekeningen, verspreid over drie zalen, wachten op u in het Dr. Guislain museum. Groot is de tentoonstelling niet, maar u zult toch wat tijd moeten uittrekken als u ze goed wilt zien.
Als u de werken slechts vluchtig gaat bekijken, ben ik ervan overtuigd dat u deze tentoonstelling niet zult smaken; gaat u zich echter de moeite getroosten de werken van dichtbij te bekijken en de teksten te ontcijferen (niet altijd goed leesbaar) die op elke tekening te vinden zijn, dan zult u er zeker het interessante van ontdekken en misschien zelfs de poëzie.
En als ik u een hint mag geven, bezoek na de werken van Apraïs goed te hebben bekeken,
de permanente Art Brut collectie van het museum, die zich in het andere gebouw van het museum bevindt. Ik weet niet of Apraïs du Bois hiermee akkoord zal gaan, maar voor mij vormen deze twee exposities één geheel.
Aan de bezoekers om aan al deze vragen een antwoord te vinden.
De mededeling van Guislain
ARPAÏS du bois registreert, overpeinst en becommentarieert in haar dagelijkse tekenpraktijk de wereld rondom zich. Dat gaat van de intiem beleefde wereld tot de grote politieke gebeurtenissen wereldwijd. Ze uit hiermee haar gevecht tegen het vergeten, tegen het te snel leven in en omgaan met de wereld. De tekeningen kunnen gezien worden als variaties die – met afstandelijkheid en terughoudendheid – een antwoord proberen te bieden op het gewicht van de realiteit.
In trouver un moyen d’habiter le monde toont ARPAÏS du bois een selectie uit haar werk, en laat ze haar tekeningen in dialoog gaan met objecten uit de collectie van het Museum Dr. Guislain.
Praktische info:
Jozef Guislainstraat 43
9000 Gent, België
t +32 (0)9 216 35 95
info@museumdrguislain.be
di – vrij: 9 – 17 u
za – zo: 13 – 17 u
8 €
Mis à part quelques psychotiques délirants, qui ne cherchent que la provocation par manque d’inspiration, je crois que les artistes contemporains sont sincères ; sincères mais énigmatiques ou même ésotériques.
Parce que pour l’art contemporain la qualité esthétique n’est plus de mise, l’imagination, les fantasmes et la vision du monde – cette part de non contrôlable et d’inconnu qui existe en chacun de nous – l’artiste nous les transmet par une idée, par un concept. Et là commence le parcours du combattant, si je puis dire.
Il/elle veut montrer, mais je ne vois pas ; il/elle veut nous dire, mais je ne comprends pas, il/elle m’interroge, mais je n’ai pas de réponse. A force de regarder, (mais est ce que je vois ?) de l’art contemporain, je me suis habitué à ressentir tout ce que je viens d’énumérer. Confronté aux œuvres d’Apraïs du Bois, je suis, en plus, fort intrigué. Une intrigue qui n’aura malheureusement pas, comme toutes les autres questions qui traversent mon esprit, de solution. Serais-je psychologue ou psychanalyste, aurais-je alors une réponse à ne fût-ce que quelques questions?
Certains critiques ont apparemment trouvé la/une réponse: Het resultaat op papier van een cerebrale overvloed in het dagelijkse leven ligt aan de basis van het werk van kunstschilder en tekenares Arpaïs du Bois. Explication assez pompeuse comme on en trouve assez fréquemment pour expliquer de l’art contemporain et, qui pour moi, n’est qu’une partie de la réponse.
Douze grands et une septantaine de petits dessins, répartis dans trois salles, vous attendent au musée Dr. Guislain. L’exposition n’est pas grande mais il vous faudra, malgré tout, du temps si vous voulez bien la voir. Si vous vous contentez d’un regard furtif sur les différents dessins, je suis persuadé que vous n’aimerez pas cette exposition ; par contre, en y regardant de plus près, et en déchiffrant les textes (pas toujours faciles à lire) qui accompagnent chaque dessin, vous risquez d’en découvrir l’intérêt et même la poésie.
Et si je puis me permettre de donner un conseil : après avoir bien regardé les dessins d’Apraïs, allez voir la collection d’Art Brut du musée, qui se trouve dans l’autre bâtiment.
Je ne sais pas ce qu’Apraïs en pense, mais pour moi, ces deux expositions forment UN ensemble.
Aux visiteurs de répondre à toutes ces questions.
la communication du musée
Dans sa pratique de dessin quotidien ARPAÏS du bois enregistre, commente et réfléchit sur le monde qui l’entoure. Sa thématique va du monde intimement vécu aux grands événements politiques qui concernent le monde entier. Ainsi elle exprime sa lutte contre l’oubli, contre une vie trop rapide au sein d’un monde trop vite interprété. On peut concevoir les dessins comme des variations qui –avec une prise de distance et sous réserve – essaient de fournir une réponse au poids de la réalité.
Dans trouver un moyen d’habiter le monde ARPAÏS du bois montre une sélection de son œuvre et elle fait entrer ses dessins dans un dialogue avec les objets de la collection du Musée Dr. Guislain.
Infos pratiques
Jozef Guislainstraat 43 9000 Gent, België
t +32 (0)9 216 35 95
info@museumdrguislain.be
ma-ve: 9 – 17 h
8 €
sa – di: 13 – 17 h Fermé: lundi
