Met het overlijden van Jan Hoet is een einde gekomen aan een periode, begonnen met Karel Geirlandt, waarin gevochten moest worden om de hedendaagse kunst te doen erkennen.
Jan Hoet heeft dat gevecht tot een goed einde gebracht. We zullen hem missen maar zijn werk, zijn missie is volbracht. Van bij het begin heeft hij moeten vechten tegen het establishment en het politiek establishment in het bijzonder.
Vandaag lopen ze voor mekaars voeten om toch maar de eerste of beste “quote” te geven bij zijn overlijden. Het nieuws was pas verspreid of via Twitter vlogen de berichten de ether in. Een bloemlezing : Hij was voor mij één van de grootste ambassadeurs van de stad (D.Termont); Met expo’s als Chambres d’Amis en Over The Edges bombardeerde hij moderne kunst tot hét middelpunt van gesprek, tot in de huiskamer toe ( J. Schauvliege); De Belgische kunstwereld verliest een vader (E. Di Rupo); Pionier voor verschillende generaties Vlaamse kunstenaars. Vakman (K. Peeters); kunstpaus, veelzijdig talent, ambassadeur Vlaamse kunst, hart op de tong, dankbaar voor wat hij aan de gemeenschap gaf (G. Bourgeois).
En nochtans, zonder al te negatief te willen klinken, maar politici en kunst, het blijft een aarts moeilijke combinatie. Politici moeten stemmen winnen, en dat is een pak makkelijker bij een wielerwedstrijd, met een pint in de hand, dan bij een culturele manifestatie; want kunst is voor velen “elitair, hermetisch en voor linkse profiteurs”.
Of het moet gaan over “cultuur” zoals Tommorowland, want daar gaat de provincie Antwerpen het bruggen-project van Arne Quinze subsidiëren.
Wat maakt het commerciële amusement van Tommorowland dan tot kunst of cultuur? De media en de politici verwarren kunst met roem, want wat Tommorowland en de bruggen van Quinze volgens hen tot kunst maakt, is dat de hele wereld er de mond van vol heeft
Nochtans, het subsidiebeleid van om het even welke overheid, zou altijd moeten gaan om nieuw of minder commercieel talent de kans te geven zich te ontwikkelen, of om gevestigde waarden extra steun te geven. A. Quinze en Tommorowland zijn kapitaalkrachtige marketingmachines die niet beantwoorden aan deze criteria en hebben deze “hulp” niet nodig.
Of zoals Jeroen Olyslaegers het schreef in DM:
Dus wat is het nu? Festivalsponsoring? Kunst? Droom? Of gaat het ook over een overheid die graag geld smijt naar dingen die opbrengen, dat mag kunst zijn indien het niet al te hinderlijk wordt, maar dat mag ook een festival zijn dat puur commercieel werkt maar in wiens Vipruimte het fijn toeven is?
Het is duidelijk dat cultuur en/of kunst voor de massa, wel kan rekenen op het manna van de overheid.
Een ander voorbeeld daarvan is: “Lang leve de tv! 60 jaar televisie” in de Sint Pietersabdij
Vorig jaar kwamen hier 93.248 bezoekers over de vloer, met de verlenging tot 14 mei 2014 zal deze “tentoonstelling” alleen ongeveer dit getal halen. En wat tonen ze, televisie decors van series uit de 60 jaren televisie van de BRT / VRT. En ja, dit wordt gesponsord door de provincie Oost Vlaanderen, de stad Gent, radio 2, de NMBS en de Lijn. Waar het overheidsgeld allemaal goed voor is.
Jaren terug vonden de politici zijn aankopen en zijn museumwensen véél te duur, Jan Hoet is dan maar op de lijst van de CVP in Gent gaan staan om dank zij zijn groot aantal voorkeurstemmen, zijn museum droom te verwezenlijken. Nu zijn ze allemaal aan het rouwen
Avec la mort de Jan Hoet se termine une période qui a commencé avec Karel Geirlandt. Période où il fallait se battre pour la reconnaissance et l’acceptation de l’art contemporain. Ce combat, Jan Hoet l’a gagné. Il va nous manquer, mais son travail, sa mission est accomplie. Au début de sa carrière il a dû se battre contre l’establishment et l’establishment politique en particulier
Aujourd’hui ils se bousculent pour être le premier et donner le meilleur quote à l’occasion de son décès. La nouvelle était à peine tombée que déjà les commentaires fusaient de tout part via Twitte. Une brève anthologie : Pour moi il était l’un des plus grands ambassadeurs de la ville (D.Termont) ; Avec expos tel que Chambres d’Amis et Over The Edges, il a bombardé l’art moderne au centre de la conversation, jusque dans le salon d'(J. Schauvliege) ; Le monde de l’art belge a perdu un père (E. Di Rupo) ; Pionnier pour plusieurs générations d’artistes flamands (K. Peeters) ; Le pape de l’art, aux talents polyvalent, ambassadeur de l’art flamand, le cœur sur la main, reconnaissant pour ce qu’il a donné à la communauté (G. Bourgeois).
Et pourtant, sans vouloir paraître trop négatif, politiciens et art, cela reste une relation fort difficile. Les politiciens doivent gagner des voix, et cela est beaucoup plus facile lors d’une course cycliste, une pinte à la main, que lors d’un événement culturel. , L’art est encore trop souvent considéré comme une activité pour «élitaire, hermétique et pour des profiteurs de gauche »
Exception est faite pour des activités culturelles comme Tommorowland, ou la province d’Anvers va subventionner le projet des ponts Arne Quinze. Qu’est ce qui rend l’entreprise de divertissement commercial Tommorowland de l’art ou de la culture? Les médias et les politiciens confondent art et gloire ; parce que, ce qui fait que Tommorowland et les ponts de Quinze sont de l’art, c’est que tout le monde entier en parle.
Cependant, la politique de subvention devrait toujours devrait toujours, soit être une aide à de nouveaux talents non commerciaux, soit donner un coup de pouce à des valeurs établies
A. Quinze et Tommorowland sont des machines commerciales bénéficiant d’un puissant marketing qui n’ont pas besoin de cette « aide »
Jeroen Olyslagers, dan De Morgen, le décrit bien :
Alors qu’est-ce ? Sponsoring d’un festival Art ? Rêve? Ou est-ce un gouvernement qui aime jeter de l’argent vers des choses qui rapportent. Cela peut être de l’art si ce n’est pas trop gênant, mais ça peut aussi être un festival purement commercial, mais où il est agréable de se retrouver dans la zone VIP. Il est clair que la culture et/ou l’art pour les masses peut compter sur la manne gouvernementale.
Un deuxième exemple de cette politique c’est l’exposition à l’abbaye Saint Pierre à Gand : “Lang leve de tv! 60 jaar televisie”. L’année dernière, l’abbaye a pu accueillir 93.248 visiteurs, avec l’extension de cette exposition jusqu’au 14 mai 2014, il est probable que l’on atteindra ce nombre avec cette seule exposition. Et que peut-on y voir ? Des décors des différentes séries qui sont passé durant ces soixante ans à la BRT /VRT !
Et oui cette exposition est sponsorisée par la province, la ville, la VRT, la SNCB et De Lijn.
Il y a quelques dizaines d’années, les politiciens trouvaient ces acquisitions et son souhait de musée exorbitant. Jan Hoet s’est alors mis sur la liste locale du CVP et grâce à son grand nombre de votes préférences, il a pu réaliser son rêve. Aujourd’hui les politiciens sont en deuil.
