Ons commentaar : Buiten loeien de sirenes van het volksplezier van de Sinksenfoor. Geen groter contrast denkbaar met de ingetogenheid van een museumbelevenis in het MUK HA. Alhoewel… hier gaat het om 27 kustenaars en duo’s die met hun werken schreeuwen om de belangstelling van de bezoeker, en om gehoord te worden is er één sleutelwoord : radicaliteit. Even waande ik mij in Documenta XIII in Kassel . Een stevig compliment dus voor de kwaliteit van de schitterende werken , maar ook voor de multi-culturaliteit. De kunstenaars komen uit alle uithoeken van de planeet.
Dit is ook wat Documenta en deze tentoonstelling moeilijk maakt ; het gaat niet meer over welbekende codes uit eigen streek ( Borremans, Fabre, Tuymans…) of uit de westerse beleveniswereld : iedere kunstenaar komt met zijn eigen achtergrond, politieke inzichten, religie, cultuur. En die moet je je eigen maken om toch maar iets te ‘ begrijpen’.
Daarenboven gaat het over het IK en identiteit en de curatoren relativeren terzelfdertijd het begrip. Het is dus een enorme rijkdom, maar men moet er zijn tijd voor nemen. Er is een uitstekend bezoekersboek waarvan de lectuur al gauw een uur in beslag neemt. Toegegeven : ik heb niet alles begrepen ( in de zin van puur rationeel begrijpen), maar alle werken zonder uitzondering zijn op mijn netvlies blijven hangen. En is dit niet de essentie van kunst : onze blik op de wereld veranderen.
lees ook :Krant – De Standaard
De mededeling van het MUK HA:
Kunst na Identiteitspolitiek
‘Don’t You Know Who I Am?’ is een uitdrukking die we misschien zouden kunnen horen wanneer beroemdheden toegang tot een discotheek worden geweigerd, of wanneer politici proberen een politieman ervan te weerhouden hen een parkeerboete te geven en verwachten er mee weg te komen om wie ze zijn. In dit geval verwijst het ook naar het feit dat velen van de kunstenaars in de tentoonstelling onbekend zijn bij het brede publiek. De tentoonstelling, gepresenteerd op twee verdiepingen in het museum en op verschillende off-site locaties, is bedoeld als een grootschalig onderzoek van de modi en middelen waarmee identiteit en identificatie beschouwd kunnen worden.
In de afgelopen decennia hebben verschillende groepen in de samenleving zichzelf gedefinieerd volgens politieke, economische of sociale categorieën zoals ras, etniciteit, geslacht of seksualiteit om hun zichtbaarheid te vergroten en marginalisering te counteren. Na het gevestigde discours van de identiteitspolitiek, vaak geassocieerd met de kunst van de jaren 1980, onderzoeken kunstenaars nu opnieuw de noties van identiteit en wat ze in de hedendaagse wereld betekenen.
Na de theoretische en visuele codes die al te vaak waren gericht op representaties van het zelf of het lichaam – en vooral een verlangen naar sociale zichtbaarheid – lijken kunstenaars vandaag meer geïnteresseerd in identiteiten (in het meervoud) als onderdeel van een algemeen begrip van complexiteit dat het kunstsysteem niet altijd heeft kunnen – of willen – plaatsen.
Nieuwe generaties kunstenaars onderzoeken de vorming van identiteiten in de wereld door middel van strategieën zoals performativiteit, abstractie, reïficatie, de logica en de esthetiek van het digitale, activisme, de analyse van het zelf vanuit culturele en wetenschappelijke perspectieven, of de studie van de rol van de kijker. Het is zo dat deze strategieën elkaar niet altijd versterken, maar kunstenaars hebben dan ook nooit een verbod op zelf-tegenspraak aanvaard.
Beeldende kunst is nog steeds, hoewel slechts denkbeeldig, een avant-garde in relatie tot de cultuur en de samenleving als geheel. Toch blijft het een plek voor experiment, en veel kunstenaars – gevolgd door curatoren en theoretici – vragen zich af hoe ze een steeds genuanceerder en relevant begrip kunnen creëren van wat identiteit voor individuen en hun gevoel van eigenwaarde betekent, en hoe dit verwoord kan worden in de creatieve praktijk. De tentoonstelling presenteert – of provoceert – de verschillende perspectieven van de uitgenodigde kunstenaars, maar ook die van het publiek en de andere deelnemers van het project, zoals de schrijvers van de publicatie of de sprekers tijdens de discursieve evenementen.
Don’t You Know Who I Am? – Kunst na Identiteitspolitiek wordt georganiseerd in samenwerking met AIR Antwerpen, een organisatie die residenties in Antwerpen biedt aan deelnemende kunstenaars. De tentoonstelling wordt begeleid door een reeks discursieve activiteiten – waaronder een symposium inCinema Zuid in Antwerpen op 14 juni – die het thema uitdiepen en verbreden. Er wordt ook een omvangrijk e-boek gepubliceerd in het Engels, Nederlands en Frans. Het kan gratis worden gedownload via de microsite van het project die in juni online gaat: afteridentity.muhka.be.
Don’t You Know Who I Am? – Kunst na Identiteitspolitiek wordt georganiseerd door M HKA in het kader van “The Uses of Art”, een project van het Europese museumnetwerk L’Internationale. L’Internationalevertegenwoordigt een ruimte voor kunst binnen een niet-hiërarchisch en gedecentraliseerde internationalisme, gebaseerd op de waarde van verschillen en horizontale uitwisseling tussen een groep lokaal gewortelde en wereldwijd verbonden culturele actoren. De organisatie omvat zes grote Europese musea: Moderna Galerija (MG, Ljubljana, Slovenië), Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía(MNCARS, Madrid, Spanje), Museu d’Art Contemporani de Barcelona (MACBA, Barcelona, Spanje),Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen (M HKA, Antwerpen, België), SALT (Istanbul en Ankara, Turkije) en Van Abbemuseum (VAM, Eindhoven, Nederland), en geassocieerde organisaties uit het academische en artistieke veld.
Curators: Anders Kreuger en Nav Haq, M HKA
De kunstenaars zijn:
Anthea Hamilton Verenigd Koninkrijk, geboren in 1978, woont in Londen
Augustas Serapinas Lithuania, geboren in 1990, woont in Vilnius
Donna Kukama Zuid Afrika, geboren in 1981, woont in Johannesburg
Eloise Hawser Verenigd Koninkrijk, geboren in 1985, woont in London
Ermias Kifleyesus Ethiopie, geboren in 1974, woont in Brussel
Guan Xiao China, geboren in 1983, woont in Beijing
Haegue Yang Korea, geboren in 1971, woont in Berlijn/Seoul
Hedwig Houben Nederland, geboren in 1983, woont in Brussel
Iman Issa Egypte, geboren in 1979, woont in New York
Imran Qureshi Pakistan, geboren in 1972, woont in Lahore
Juha Laakkonen Finland, geboren in 1982, woont in Helsinki en Skövde (Zweden)
Katja Novitskova Estonia, geboren in 1984, woont in Amsterdam
Lawrence Abu Hamdan Verenigd Koninkrijk /Libanon, geboren in 1985, woont in London
Liesbeth Doms België, geboren in 1989, woont in Antwerpen
Maria Safronova Rusland, geboren in 1979, woont in Moskou
Maria Taniguchi de Filippijnen, geboren in 1981, woont in Manila
Massimo Grimaldi Italië, geboren in 1974, woont in Milaan
Nadezhda Grishina Rusland, geboren in 1984, woont in Moskou
Nastio Mosquito Angola, geboren in 1981, woont in Luanda en Lissabon
Oleg Ustinov Rusland, geboren in 1984, woont in Moskou
Onkar Kular & Noam Toran Verenigd Koninkrijk en Verenigde Staten, geboren in 1974 en 1975, wonen in London
Oscar Murillo Colombië, geboren in 1986, woont in London
Patrizio Di Massimo Italië, geboren in 1983, woont in London
Pedro Barateiro Portugal, geboren in 1979, woont in Lissabon
Pennacchio Argentato Italië, geboren in 1979 en 1977, wonen in Londen en Napels
Shilpa Gupta Indië, geboren in 1976, woont in Mumbai
Wu Tsang Verenigde Staten, geboren in 1981, woont in Los Angeles
M HKA Praktisch Leuvenstraat 32 2000 Antwerpen T +32 (0)3 260 99 9 E info@muhka.be DI–WO en VR–ZO 11:00–18:00 DO 11:00–21:00 € 8
Notre commentaire: Dehors le bruit assourdissant des sirènes des plaisirs populaires du Sinksenfoor. En théorie il n’y pas plus grand contraste imaginable avec la sérénité d’une visite muséale du MUK HA. Quoique … ici ce sont 27 artistes et duos qui hurlent pour avoir l’attention du visiteur, et pour être entendu aujourd’hui il n’y a qu’un mot-clé: être radical dans son approche. Pendant un moment, je me suis imaginé à la Documenta XIII de Kassel . Un beau compliment donc pour le niveau des oeuvres, mais également pour le multiculturalisme. Les artistes viennent de tous les coins de la planète. C’est aussi ce qui rend difficile la Documenta et cette exposition; ici pas question de codes régionaux ou occidentaux bien assimilés (Borremans, Fabre, Tuymans, …) mais chaque artiste vient avec son propre vécu, ses opinions politiques, sa religion, sa culture. Et il faut se les approprier pour «comprendre». En outre, il s’agit du MOI et les questions d’identité et pour tout simplifier les curateurs remettent ces concepts en question. C’est donc une expo d’une très grande richesse, mais il faut prendre son temps. Déjà la lecture de l’excellent livret pour les visiteurs prend facilement une heure. Avouons-le: je n’ai pas tout compris (dans le sens d’une compréhension purement rationnelle), mais toutes les oeuvres sans exception m’ont laissé une marque indélébile. Et n’est -ce pas là l’essence de l’art: changer continuellement notre regard sur le monde?
Le communiqué du musée
L’Art après la Politique d’Identité