In alle recensies die je kunt lezen over Gideon Kiefer, krijgt je meestal een zware psychologische beschrijving of uitleg over zijn werk. En dat is ook wel begrijpelijk, want Gideon Kiefer verklaart zelf dat hij “de kantelmomenten van mijn nachtmerries” tekent. En ja er zal wel een zekere psychotische ondergrond in zijn werk zitten, maar is dat niet het geval bij tal van andere kunstenaars? Magisch realisme, surrealisme, zelfs hyperrealisme, (die men ook terugvind in het werk van Kiefer) zijn dat geen benamingen van kunst waar de “normale” toeschouwer weinig of niets van begrijpt.
Alleen is het niet evident te zeggen wat “normaal “ eigenlijk betekent; en het is evenmin evident te zeggen of het merendeel van de kunstenaars tot die “normale” mensen behoren.
Maar persoonlijk laten al die “geestelijke” begoochelingen mij koud. Ik kijk naar het werk van Kiefer en vind het fantastisch. De psychologische achtergrond en andere pseudo intellectuele bestuderingen laat ik aan de wetenschappers.
In zijn vroegere werk zat hij meestal in de medische of psychiatrische wereld maar de tentoonstelling in de C-Mine laat recent nog steeds absurdistisch werk zien: vogels en bomen op lege pleinen, met weinig of geen mensen, en als die er zijn, klein en nietig. Er is ook voor het eerst een driedimensionaal of conceptueel werk: Der Darsteller (foto)
Het zijn geen mooie of vrolijke tekeningen maar wel haarscherp en virtuoos op technisch vlak. Hij is een uitzonderlijk tekenaar, wat niet kan gezegd worden van menig “hedendaagse” kunstenaar. Gideon Kiefer is nog maar eens het bewijs dat figuratieve kunst, ook vandaag, nog niet dood is; schilderen en tekenen, zijn nog steeds een essentieel onderdeel van de hedendaagse “kunst”. Tot spijt van wie het benijdt. (Cfr. Mijn Edito Bergen 2015)
De tot cultuurcentrum omgebouwde mijnsite, omvat nog een groot deel van de oude gebouwen en machines. De werken van Kiefer zijn te zien op het gelijkvloers van het voormalige energiegebouw, waar nog een aantal oude generatoren te zien zijn. Zij vormen als het ware een surrealistisch decor voor deze toch wel speciale tentoonstelling.
Ondanks het fileleed heb ik mij deze lange verplaatsing niet beklaagd
Practisch
‘Gideon Kiefer’ tot 29 maart in C-Mine, 10 bus 1, Genk.
Open dagelijks van 10-17u.
Gratis
http://www.c-minecultuurcentrum.be
De mededeling van C-Mine
De van origine Limburgse kunstenaar (Neerpelt, 1970) werkt vanuit Oost-Vlaanderenen is bij het grote publiek vooral bekend van zijn werk voor Humo, Vrij Nederland, De Groene Amsterdammer. Maar hij is veel meer dan een illustrator. De voorbije jaren krijgt hij als kunstenaars steeds meer en meer de erkenning die zijn werk verdient. Zijn werk – vaak getekend op de binnenkant van boekcovers – heeft op het eerste zicht iets vertrouwds en is toegankelijk. Maar dat is erg bedrieglijk want een tweede blik op het werk onthult allerlei machinaties die te maken hebben met machtsverhoudingen.
Dans toutes les critiques que l’on peut lire sur Gideon Kiefer, il y a toujours une importante description ou explication psychologique de son travail. Et c’est somme tout compréhensible, car Gideon Kiefer explique qu’il dessine les phases finales de ses cauchemars.
Et bien sûr, il y a sans doute un côté psychotique dans son travail, mais n’est-ce pas le cas chez de nombreux autres artistes ? Réalisme magique, surréalisme et même l’hyperréalisme (que l’on retrouve d’ailleurs dans le travail de Kieffer), ne sont-ce pas des qualificatifs pour des formes d’art dont le spectateur « normal » ne comprend pas grand-chose ? Définir le terme « normal » est fort difficile, tout comme il est difficile de dire si la majorité des artistes font partie de ces gens “normaux”.
Mais personnellement toutes ces divagations mentales me laissent indifférent : je regarde le travail de Kiefer et pense qu’il est fantastique. Le contexte psychologique et autres études pseudo intellectuelles, je les laisse aux scientifiques.
Dans ses œuvres anciennes, il fréquentait principalement le monde médical ou psychiatrique, mais l’exposition au C-Mine nous montre ses dessins, toujours aussi absurdes mais plus récents : des oiseaux et des arbres sur des places vides avec peu ou pas de personnages et quand il y en a, ils sont minuscules et insignifiants.
Pour la première fois il y présente une œuvre tridimensionnelle ou conceptuel : « Der Darsteller » (photo)
Ces dessins ne sont beaux ni joyeux, mais très précis et d’une technique virtuose. C’est un dessinateur exceptionnel, ce qui ne peut être dit de nombreux artistes « contemporains ».
Gideon Kiefer est l’exemple vivant que, même aujourd’hui, l’art figuratif n’est pas mort ; la peinture et le dessin sont des éléments essentiels de « l’art contemporain ». N’en déplaise aux conceptualistes (Cfr. Mon édito Quoi de Neuf)
Ce site minier qui a été transformé en centre culturel, en gardant une bonne partie des anciens bâtiments et anciennes machines. Les œuvres de Kiefer sont à voir au rez-de-chaussée d’un bâtiment ou l’on peut toujours admirer les anciens générateurs ; ils forment un décor presque surréaliste pour cette remarquable exposition.
Les files inévitables ne m’ont pas empêché de profiter pleinement de mon déplacement
Infos pratiques
‘Gideon Kiefer’ C-Mine, 10 bus 1, Genk.
tous les jours 10-17h.
Gratuit
