Het commentaar van Quovadisart.be
Voor de tentoonstelling ‘Gezichtsverlies’ werden de door de oorlog geïnspireerde werken van Jan Vanriet verzameld. De titel van tentoonstelling heeft een dubbele betekenis en in een radio-interview gaf Jan Vanriet, volgende uitleg: De titel van de tentoonstelling ‘Gezichtsverlies’ heeft een dubbele betekenis : hun gezichten zijn verdwenen, we kennen alleen die pasfoto’s, maar de realiteit is ze verloren. De maatschappij die dat allemaal heeft georganiseerd, die vernieling, die deportaties, die lijdt volgens mij een enorm moreel gezichtsverlies..
Van de verdwenen gezichten zijn er slechts pasfoto’s overgebleven
Het commentaar van John Liem
Voor de tentoonstelling ‘Gezichtsverlies’ werden de door de oorlog geïnspireerde werken van Jan Vanriet verzameld. De titel van tentoonstelling heeft een dubbele betekenis en in een radio-interview gaf Jan Vanriet, volgende uitleg: De titel van de tentoonstelling ‘Gezichtsverlies’ heeft een dubbele betekenis : hun gezichten zijn verdwenen, we kennen alleen die pasfoto’s, maar de realiteit is ze verloren. De maatschappij die dat allemaal heeft georganiseerd, die vernieling, die deportaties, die lijdt volgens mij een enorm moreel gezichtsverlies..
Van de verdwenen gezichten zijn er slechts pasfoto’s overgebleven
Een tentoonstelling organiseren in dit memoriaal, opgericht als plaats van bezinning voor de slachtoffers en de overlevenden van de deportatie, lijkt misschien verrassend. Maar Jan Vanriet is goed geplaatst om er over te praten: een aantal leden van zijn familie, waaronder zijn ouders, werden als lid van het verzet gedeporteerd.
En hij legt uit: Het waren voor mij anonieme mensen, en dat zijn ze ook gebleven. Ik wilde deze mensen opnieuw een gezicht geven. Hen kleur geven. Ik begon zelf verhalen te bedenken. Hun verhaal wil ik vertellen – niet belerend. Deze tentoonstelling wil een hommage aan hen zijn. Ze horen op deze plek – méér dan ergens anders. Door mijn familieverhaal dat getekend werd door de oorlogsgruwelen, is het misschien ook wel wat therapeutisch geweest voor mij…
Vanriet gaat dit gezichtsverlies artistiek gaan verkennen. Met donkere kleuren en vragende ogen. De blik is zowel indringend als ‘leeg’.
Jammer dat de verschillende scholen die het memoriaal bezochten, de tentoonstelling op de vierde verdieping doorliepen zonder ook maar een blik te werpen op deze portretten.
De Vanriet tentoonstelling is de verplaatsing waard en past perfect in dit gebouw. Ze interpelleert op zijn minst even veel als wat op de drie andere verdiepingen wordt getoond.
De mededeling van het museum:
Zijn ogen kijken me doordringend en toch ‘leeg’ aan. Op zijn netvlies staan beelden gebrand die niet vergeten kunnen worden. De oom van Jan Vanriet heeft veel gezien in het concentratiekamp. In 1947 stierf hij – teruggekeerd uit de hel – uitgemergeld, en helemaal op. Een paar maanden later stierf hij. Jan heeft hem nooit gekend. Een jaar later werd hij geboren. Maar de overgebleven foto die hij van hem terugvond, inspireerde hem tot dit schilderij. De bekende Antwerpse kunstenaar draagt de sporen van het oorlogsverleden – de littekens van zijn familie die in het verzet zaten. Het vertellen over de concentratiekampen leek voor zijn ouders wel hun voornaamste bestaansreden. Het laat ook hun zoon Jan niet los. De gruwel van de 2de Wereldoorlog zette hij veelvuldig op het doek. De beklijvende tentoonstelling ‘Gezichtsverlies’ is sinds een paar dagen geopend op de bovenverdieping van Museum Kazerne Dossin, dat nét vandaag één jaargeleden zijn deuren opende, en gedurende die korte tijd reeds méér dan 100 000 bezoekers over de vloer kreeg – een onverhoopt succes…
Jan Vanriet is één van onze bekendste en talentrijkste Vlaamse kunstenaars van dit ogenblik. Sinds hij n 1972 afstudeerde aan de Antwerpse academie, heeft hij een indrukwekkend palmares opgebouwd. Hij exposeerde voor de eerste keer in galerij de Zwarte Panter, waarna hij zowat tien jaar samenwerkte met Jan Lens van galerie Lens Fine Art. In die periode ontwikkelde hij zich als aquarelschilder, en gaf hij ook enkele boeken uit. Jan is immers ook dichter. Dat hij een begaafd schrijver is, werd al snel duidelijk. Zo begon hij te schrijven voor BRT-radio en gaf hij de gedichtensuite ‘Staat van beleg’ uit, waarvoor Bob Porters de muziek schreef. Jan Vanriet publiceerde veel in weekbladen. (zoals de wekelijkse column EenOog in Weekend Knack, en in De Morgen Magazine). Tussen dat alles exposeerde hij vaak in binnen-en buitenland, maakte hij tekeningen bij romans van Hugo Claus (die dan beurtelings gedichten maakte bij etsen van Jan), ontwierp hij toneeldecors en affiches… In 2001 kreeg hij de Van Ackerprijs. De kunstenaar woont nu afwisselend in Antwerpen en de Provence…
Practisch
Kazerne Dossin Goswin de Stassartstraat 153 B-2800 Mechelen ma – vrij: + 32 (0) 15 29 06 60 E-Mail: info@kazernedossin.eu
10 €
alle dagen van 10 tot 17 u , woensdag gesloten
Le commentaire de John Liem
Pour l’exposition ‘Gezichtsverlies’, on a assemblé ce que la guerre a inspiré à Jan Vanriet.
Le titre de l’exposition a un double sens et Jan Vanriet, dans une interview à la radio, en donne l’explication : De titel van de tentoonstelling ‘Gezichtsverlies’ heeft een dubbele betekenis : hun gezichten zijn verdwenen, we kennen alleen die pasfoto’s, maar de realiteit is ze verloren.” En De maatschappij die dat allemaal heeft georganiseerd, die vernieling, die deportaties, die lijdt volgens mij een enorm moreel gezichtsverlies..
Des visages disparus, il ne reste que les photos de passeport et la société qui a organisé et permis ces destructions et déportations a perdu la face.
Organiser une exposition dans ce mémorial érigé comme lieu de réflexion pour les victimes et les survivants de la déportation, peut paraitre surprenant. Mais Jan Vanriet est bien placé pour en parler : plusieurs membres de sa famille, dont ses parents, ont été déportés en tant que membres de la résistance.
Et il explique le pourquoi de ses œuvres : C’était pour moi des personnes anonymes, et ils le sont restés. Je voulais donner à nouveau un visage à ces personnes. Leur donner de la couleur. J’ai commencé à créer des histoires. C’est leur histoire que je veux raconter et cette exposition veut leur rendre un hommage. Ils sont à leur place dans cet endroit, plus que partout ailleurs. En raison de l’histoire de ma famille, marquée par les horreurs de la guerre, il y avait peut-être pour moi, un côté thérapeutique.
Vanriet a exploré de manière artistique cette perte de visage. Avec des couleurs sombres et des yeux interrogateurs. Le regard est à la fois pénétrant et ‘vide’.
Dommage que les différentes écoles qui visitaient le mémorial traversaientt l’exposition du quatrième étage sans même une regard pour tous ces portraits.
L’expo Vanriet vaut le déplacement et elle cadre parfaitement dans ce mémorial. Elle interpelle au moins autant que les expositions des trois autres étages.
Informations Pratiques
Kazerne Dossin Goswin de Stassartstraat 153 B-2800 Mechelen Téléphone lun-ven: + 32 (0) 15 29 06 60 E-Mail: info@kazernedossin.eu
10 €
ouvert de 10-17 h , tous les jours sauf le mercredi
