Kamagurka In ‘t Echt! – Gent -> 13/9

Kamagurka In ‘t Echt!

In een dubbelinterview, verschenen in dS magazine van juli 2013, zegt Jan Hoet :

“Vroeger waren de grote collectioneurs de intellectuelen, maar die zijn nu niet meer kapitaalkrachtig. De ondernemers zijn in dat gat gesprongen. Dat is goed, maar de kunstenaars moeten daarom zelf niet de taal van de ondernemers gaan spreken. Jan De Cock, Arne Quinze, Kamagurka, dat zijn allemaal commerçanten geworden.”

En als je even in de overvolle tentoonstelling rondloopt, moet je J. Hoet gelijk geven, het merendeel van de kunstwerken zijn eigendom, niet van de kunstenaar, maar van de “BVBA Kamagurka”. Daarnaast zijn er nog twee andere BVBA’s, via welke hij zijn “artistieke diensten” factureert. De oude punker is dus een gewiekste zakenman geworden, met alle attributen eigen aan die functie: verschillende eigendommen en natuurlijk een blitse BMW. Naast zakenman is hij een goed tekenaar, maar veel minder een kunstenaar. Zijn schilderijen zijn grote, ingekleurde cartoons, en de invloed van Roger Raveel, zijn grote voorbeeld, kan men duidelijk zien in bijna al zijn werken zien. Men kan zonder meer stellen, dat hij beter bij zijn echte roeping zou blijven: als cartoonist heeft hij talent en kwaliteit, als schilder overstijgt hij amper de middelmaat; Wat Marc Coucke ook mag beweren.

Net als in zijn cartoons is absurditeit en/of provocatie in bijna al zijn werken aanwezig, maar ze zijn wel minder vulgair dan veel van zijn cartoons. Het is ook duidelijk dat hij, niet alleen aan Raveel, maar ook aan Hara Kiri (voorloper van Charlie Hebdo) schatplichtig is. Zijn verbeelding en creativiteit zijn enorm, maar die komen veel beter tot uiting in zijn cartoons. Op het feit dat Jan Hoet hem zijn technische onkunde als schilder verweet, was zijn antwoord: “Als je maar genoeg appreciatie krijgt van de juiste mensen wordt die zogenaamde onkunde plots de norm”.

Marc Sleen, Hergé en binnenkort Philippe Geluck zijn cartoonisten of striptekenaars die, al dan niet terecht, een eigen museum hebben of gaan krijgen; misschien kan Oostende hem, net zoals Brussel aan Geluck, een huis ter beschikking stellen en kan Kamagurka, samen met zijn mecenas Marc Coucke, er een museum oprichten. Voor M. Coucke als eigenaar, en Kamagurka als aandeelhouder van de voetbalclub van Oostende, zou een museum in Oostende zeker een succes zijn en de ijdelheid van beide heren zeker strelen.

Of we op dit soort musea wel echt zitten te wachten is een andere vraag, maar politici zijn altijd gul met gemeenschapsgeld als het hen publiciteit kan opleveren

DE MEDEDELING VAN HET MUSEUM 

In de tentoonstelling  “Kamagurka In ‘t Echt” probeert Kamagurka deze zomer een zo breed mogelijk overzicht te geven van zijn artistieke uitspattingen. De veelzijdigheid van deze kunstenaar – tekenaar, cartoonist, schilder, performer, zanger, … – is nagenoeg bekend. Het Provinciaal Cultuurcentrum Caermersklooster, dat zelf een brede waaier aan kunstdisciplines wil aanbieden bij het publiek, is dan ook de ideale locatie om het wijde spectrum van Kamagurka’s creativiteit op één plaats te tonen.

Het Caermersklooster vormt bijvoorbeeld de ruimte bij uitstek voor de “Spiegeleikruisweg”, een serie schilderijen die Kamagurka enkele jaren eerder maakte, geïnspireerd op de klassieke Kruisweg.

Maar evenzeer als de artiest zich door de omgeving laat inspireren, laat hij zich er evenmin door beperken. Ook andere schilderijen zullen er te zien zijn, zoals onder meer de nieuwe reeks “Mouches Volantes” of de “Small Heroes”, waarin hij jeugdhelden op een kubistische manier op doek zet. Verder kan je er een selectie cartoons en tekeningen bekijken, en zelfs enkele sculpturen.

 PRACTISCH

10-17 behalve Maandag

gratis