Ik denk niet mij te vergissen als ik beweer dat Karel Dierickx niet de bekendste kunstenaar is bij onze lezers. Dit is niet erg want, bezoek deze tentoonstelling en u zult hem kennen. Ik ben er trouwens bijna zeker van dat u hem zult waarderen. Wat te betreuren valt is dat onder de lezers die Dierickx kennen, er zijn die het werk verouderd en passé vinden.
Ik denk niet mij te vergissen als ik beweer dat Karel Dierickx niet de bekendste kunstenaar is bij onze lezers. Dit is niet erg want, bezoek deze tentoonstelling en u zult hem kennen. Ik ben er trouwens bijna zeker van dat u hem zult waarderen. Wat te betreuren valt is dat onder de lezers die Dierickx kennen, er zijn die het werk verouderd en passé vinden. Geboren in 1940, maakte Dierickx – net als Fred Bervoets, Jan Vanriet en Fik Van Gestel – deel uit van een generatie kunstenaars die wel blijven schilderen maar die curatoren en recensenten, mensen “die het kunnen weten” niet interesseren. Met de opmars van de conceptuele kunst in de jaren zeventig wordt schilderkunst als een al te traditioneel, academisch en gefossiliseerd medium afgedaan.
Catherine David bijvoorbeeld, ooit hoofdcurator van de Kasselse Documenta in opvolging van Jan Hoet, beweert in die jaren dat het schilderen uit de tijd is en een “tweedimensionale bourgeois-illusie”.
Het schilderen past helemaal niet meer in de wereld van de conceptuele kunst en alle andere mogelijke vormen van kunst die in die periode hoogtij vieren. Maar conceptuele kunst heeft zijn beste tijd gehad en het schilderen heeft stand gehouden en is blijven bestaan naast alle andere vormen van de plastische kunst. En ondanks het voortzetten van een traditie, is het resultaat hedendaags.
Karel Dierickx heeft niet de notoriëteit – nationaal noch internationaal – van een Tuymans of Borremans; dit komt doordat, toen hij begon, het carrousel van galerijen, verzamelaars en marketing, slechts embryonaal was, maar ook door zijn grote bescheidenheid.
Dierickx is niet alleen een schilder, maar ook een getalenteerde tekenaar (bijv. zijn Kruisweg) en incidentele beeldhouwer. Zijn werk is in zoverre uniek dat het zweeft tussen figuratie en abstractie.
In interviews benadrukt hij zijn afkeer voor een intellectualistische aanpak van kunst: “Als je de kunstgeschiedenis bekijkt, zie je in alle schilderijen van grote betekenis een mooie sensibiliteit. In muziek is ontroeren dan wel weer een gebruikelijke term, maar in de beeldende kunst mag men dat woord bijna niet uitspreken. Alles moet tegenwoordig ‘interessant’ zijn.” Mooie boodschap voor vele recensenten.
Het is dus des te betreurenswaardiger dat de auteur van het boekje dat je bij deze tentoonstelling ontvangt, het nodig vond volgende beschrijving te geven van het werk van K. Dierickx:“Het zijn dramatische oersymbolen met een autonoom karakter die het werk een universele dimensie verlenen”. Zijn werken verdienen beter!
( commentaar John Liem)
DE MEDEDELING VAN HET MUSEUM
Karel Dierickx was een trouwe gast in het Roger Raveelmuseum. Herhaaldelijk was zijn werk te zien in tijdelijke tentoonstellingen, w.o. de Biënnales van de Schilderkunst 2010 en 2014.
Met de solotentoonstelling Voorstelbare werkelijkheid brengt het Raveelmuseum hulde aan de eind 2014 overleden kunstenaar. De titel van de tentoonstelling is overgenomen van Dierickx’ laatste schilderij. Hij synthetiseert in zekere zin zijn totale oeuvre dat steevast de realiteit in haar wezen wil vatten. Dat was ook de reden waarom het Raveelmuseum in 2012 werk van Karel Dierickx selecteerde voor de tentoonstelling Abstract? De natuur van het schilderij: schilderkunst die er schijnbaar abstract uitziet blijkt geen geestelijke constructie te zijn maar het resultaat van een scherpe waarneming van de werkelijkheid.
In Voorstelbare werkelijkheid wordt de ontwikkeling van Dierickx’ werk getoond vanaf de jaren 1970 tot en met 2014. Naast schilderijen wordt een belangrijke plaats voorbehouden aan de vele tekeningen en de enkele sculpturen die hij realiseerde. Schetsboeken en documenten uit het privé archief vervolledigen de selectie.
De tentoonstelling besluit met enkele werken van andere kunstenaars waar Karel Dierickx een bijzondere band mee had. Als een kunstkabinet vormen ze een referentiekader voor de praktijk van een deelgenoot.
Praktisch:
Roger Raveelmuseum
Gildestraat 2-8 B-9870 Machelen-Zulte
Woensdag t/m zondag, van 11:00 tot 17:00
Gesloten op maandag en dinsdaG
6€
Je ne pense pas me tromper en disant que Karel Dierickx n’est pas l’artiste le plus connu chez nos lecteurs. Cela n’est pas grave, car il suffit d’aller voir cette exposition et vous le connaîtrez. Je suis même presque certain que vous l’apprécierez. Ce qui est regrettable, c’est que parmi ceux qui connaissent Dierickx, il y en a qui trouvent son œuvre désuète et hors du temps.
Né en 1940, Dierickx fait partie – tout comme Fred Bervoets, Jan Vanriet et Fik Van Gestel – d’une génération d’artistes qui ont continué à peindre mais qui n’intéressent plus les personnes qui “peuvent le savoir“ : les curateurs et critiques d’art. La peinture classique est mourante et n’a plus sa place dans le monde de l’art conceptuel ou toutes les autres formes d’art qui sont à la mode dans ces années, elle est rejetée comme trop traditionnelle, trop académique et un médium fossilisé. Catherine David par exemple, qui succède à Jan Hoet en tant que curateur en chef de la Documenta de Kassel, prétend que la peinture est dépassée et n’est qu’une “illusion bourgeoise bi- dimensionnelle.”
Mais l’art conceptuel a eu son meilleur temps et la peinture a réussi à se maintenir, en plus et à côté de toutes les autres formes d’art plastique et, bien que la tradition reste présente, le résultat est contemporain.
Karel Dierickx n’a pas la renommée – nationale ou internationale – d’un Tuymans ou d’un Borremans, cela est dû au fait qu’à ses débuts, le carrousel du marketing, des galeries et des collectionneurs, n’était encore qu’embryonnaire, mais aussi et surtout à sa modestie.
Dierickx est non seulement un peintre mais aussi un talentueux dessinateur (par ex. son chemin de croix) et sculpteur occasionnel. Son œuvre est remarquable en ce qu’elle oscille entre figuration et abstraction.
Dans des interviews il souligne son aversion pour une approche intellectualiste de l’art :
“Si vous regardez l’histoire de l’art, vous verrez que dans toutes les peintures d’une grande importance, il y a une belle sensibilité. Dans la musique l’émotion est un terme accepté mais dans les arts visuels ce mot est presqu’une injure, car de nos jours, tout doit être intéressant ” Quel message intéressant pour de nombreux critiques.
Il est donc regrettable que dans le très bon petit livret qui accompagne cette exposition, l’auteur a cru bon d’employer la phrase suivant pour décrire les œuvres de K. Dierickx. : “Het zijn dramatische oersymbolen met een autonoom karakter die het werk een universele dimensie verlenen”. Ces œuvres méritent mieux que ça !
( commentaire John Liem)
INFOS PRATIQUES
Roger Raveelmuseum
Gildestraat 2-8 B-9870 Machelen-Zulte
Mercredi-dimanche 11:00 à 17:00
6€
