La vita materiale est un dialogue entre 12 artistes italiennes et belges sur le thème du lien entre la vie et l’art .Je ne suis pas fan des expos type « uniquement par… » mais ici la démarche annoncée est de ‘démonter les préjugés’ sur l’art au féminin. Lourde phrase et je croyais sincèrement que c’était chose faite depuis longtemps. Quod non donc selon les organisatrices qui sont surement mieux placées que moi. Toujours est-il que c’est une très belle exposition mais en tant que chroniqueur mâle je ne me sens pas très à l’aise d’employer des mots tels que ‘sensibilité, élégance ou intimité’ qui feront immédiatement figure de stéréotypes néanderthaliens. Formulons mon propos donc autrement : à aucun moment de la visite je me suis posé la question du genre de l’auteur. Dans le Larousse le mot artiste est un nom sans la précision de masculin ou féminin…
Le communiqué
La CENTRALE présente l’exposition La Vie matérielle (09.12.2021 > 13.03.2022) un dialogue entre 12 artistes, italiennes et belges, autour du lien entre l’art et la vie.
La Vie matérielle, intitulée ainsi en référence au recueil éponyme de Marguerite Duras, explore et relie cheminement artistique et expérience personnelle.
Tant le livre de Duras que les œuvres de l’exposition se définissent par un dialogue constant entre le quotidien ordinaire (dont le corps est un élément crucial) et la vie intérieure et intime, tiraillée entre ses aspirations profondes et la réalité.
En réutilisant, hybridant, détournant ou décontextualisant des matières organiques, des objets du quotidien, et en leur offrant une nouvelle vie qui transcende leur usage habituel, les artistes de l’exposition dépassent les clivages entre les disciplines artistiques.
Bien qu’ayant des pratiques et expérimentations très différentes, Chiara Camoni, Alice Cattaneo, Elena El Asmar, Serena Fineschi, Ludovica Gioscia, Loredana Longo, Claudia Losi, Sabrina Mezzaqui, ont comme point commun l’utilisation de matériaux souvent humbles et traditionnellement associés à l’artisanat.
Elles sont rejointes par Léa Belooussovitch, Gwendoline Robin, Lieve Van Stappen, Arlette Vermeiren, 4 artistes belges dont les pratiques et les démarches sont proches de celles de leurs homologues italiennes. Toutes dessinent un « refuge » du moi dans le monde, induit par la régénération d’objets et de matériaux qui leur sont chers.
A travers des narrations provocantes ou interrogatives, des mises en scène d’une grande fragilité ou pleines d’énergie, ces œuvres très diversifiées (assemblages, vidéos, dessins, sculptures, installations) mêlent le fini et l’inachevé, le vu et le ressenti.
L’exposition implique et interroge plusieurs sens, en particulier la vision et le toucher, à travers un parcours qui saisit le spectateur/ la spectatrice à l’intérieur d’une sorte de toile d’araignée, émotionnelle et mentale, avec l’espoir qu’à la fin du parcours, s’ouvriront peut-être de nouvelles perspectives sur notre manière de percevoir et de lire notre « vie matérielle » commune, et le lien que l’art permet de créer entre notre corps et notre vie intérieure.
Une collaboration entre la Fondation Palazzo Magnani (Reggio Emilia) et la CENTRALE for contemporary art (Bruxelles).
Infos pratiques
CENTRALE.hall
Place Sainte-Catherine 44
1000 Bruxelles
MER > DIM 10:30 > 18:00
8,00 € // 4,00 € // 2,50 € // 1,25 € // 0 €
Premier dimanche du mois à 11h30 : visite guidée offerte avec le ticket d’entrée
La vita materiale is een dialoog tussen 12 Italiaanse en Belgische kunstenaars rond de link tussen leven en kunst. Ik ben geen fan van “only by…”-achtige tentoonstellingen, maar hier is de aangekondigde aanpak om “vooroordelen te ontkrachten” over vrouwelijke kunst. Zware kost dus en ik geloofde oprecht die vooroordelen tot de vorige eeuw behoorden. Quod non dus volgens de organisatoren die zeker beter geplaatst zijn dan ik. Toch is het een heel mooie tentoonstelling, maar als mannelijke kroniekschrijver voel ik me nu niet erg op mijn gemak bij het gebruik van woorden zoals ‘gevoelig, elegant of intiem’ die meteen zullen overkomen als ruige stereotypen. Laat mij toe mijn punt anders formuleren: op geen enkel moment tijdens het bezoek heb ik mezelf de vraag gesteld naar het geslacht van de auteur. Het was gewoon uitstekend werk.
Het communiqué
De CENTRALE stelt de tentoonstelling La Vie matérielle voor (09.12.2021 > 13.03.2022), een dialoog tussen 12 Italiaanse en Belgische kunstenaressen, met als thema de link tussen kunst en het leven. De tentoonstelling waarvan de titel, La Vie matérielle een verwijzing is naar het gelijknamige werk van Marguerite Duras, exploreert en verbindt artistieke parcours en persoonlijke belevingen.
Zowel het boek van Duras als de kunstwerken van de tentoonstelling worden gekenmerkt door een constante dialoog tussen het gewone alledaagse (met het lichaam als cruciaal onderdeel) en het innerlijke en intieme leven, waarbij een getouwtrek ontstaat tussen de diepste verlangens en de werkelijkheid. Door organische materialen en alledaagse voorwerpen te hergebruiken, te kruisen, te vervormen of uit hun context te halen en ze een nieuwe invulling te geven die hun gekende gebruik overstijgt, dichten de kunstenaressen van de tentoonstelling de kloof tussen de verschillende kunstdisciplines.
Ondanks hun zeer verschillende aanpak en waarnemingen hebben Chiara Camoni, Alice Cattaneo, Elena El Asmar, Serena Fineschi, Ludovica Gioscia, Loredana Longo, Claudia Losi en Sabrina Mezzaqui als gemeenschappelijk vertrekpunt het gebruik van vaak eenvoudige materialen die traditioneel geassocieerd worden met ambachten.
Ze worden vervoegd door Léa Belooussovitch, Gwendoline Robin, Lieve Van Stappen, Arlette Vermeiren, 4 Belgische kunstenaressen met een artistieke beoefening die aansluit bij die van hun Italiaanse collega’s. Allemaal gaan ze op zoek naar een “toevluchtsoord” voor het ‘ik’, ingegeven door het herscheppen van voorwerpen en materialen die hen dierbaar zijn.
Aan de hand van provocerende of bevragende vertellingen en erg fragiele of juist zeer energieke ensceneringen vermengen deze uiterst diverse werken (assemblages, video’s, tekeningen, sculpturen, installaties) het voltooide en het onvoltooide, het weten en het aanvoelen.
De tentoonstelling integreert en exploreert meerdere zintuigen zoals het zien, het voelen en het ruiken in een parcours dat de toeschouwer/toeschouwster meeneemt op een mentale ontdekkingstocht in de hoop dat ze, op het einde van het parcours, nieuwe inzichten zullen hebben verworven over onze manier van waarnemen en het begrijpen en aanvoelen van onze gedeelde “materiële wereld”. Een andere kijk op de verbinding die kunst tot stand kan brengen tussen ons lichaam en onze innerlijke wereld.
Een samenwerking tussen de Palazzo Magnani Stichting (Reggio Emilia) en de CENTRALE for contemporary art (Brussel)
Practisch
CENTRALE.hall
Sint-Katelijneplein 44
1000 Brussel
WOE > ZON 10:30 > 18:00
8,00 € // 4,00 € // 2,50 € // 1,25 € // 0 €
Eerste zondag van de maand om 11.30 uur: rondleiding aangeboden met het toegangsticket
