Dialoog ! Het meest gebruikte en, erger, misbruikte woord of begrip in onze huidige samenleving. Onlangs hoorde ik nog een “specialist” beweren dat de pedagogische tik moest vervangen worden door dialoog, dialoog met een peuter van ongeveer drie jaar
!
Texte & photos John Liem
Dialoog ! Het meest gebruikte en, erger, misbruikte woord of begrip in onze huidige samenleving. Onlangs hoorde ik nog een “specialist” beweren dat de pedagogische tik moest vervangen worden door dialoog, dialoog met een peuter van ongeveer drie jaar !
Dialoog met de syndicaten, dialoog met de hooligans, dialoog met de jihadisten, begin er maar aan.
Zelfs onze musea ontsnappen er niet aan: grote, belangrijke tentoonstellingen zijn financieel moeilijk haalbaar, dus laat men verschillende periodes, of verschillende kunstenaars met elkaar in dialoog gaan, wat dit ook mag betekenen.
Het M Museum van Leuven gaat dan ook mee in de huidige dialooghype.
Fotografe Lieve Blancquaert werd gevraagd om haar blik op onze eeuwenoude collectie te geven en nieuw werk te maken.
Spijtig genoeg heeft Lieve Blancquaert alleen maar ‘lijden’ gevonden in de collectie van het Leuvense museum en dus worden in de foto’s van Blancquaert alleen maar “lijdende voorwerpen” getoond, tearjerkers. Zelfs als de oudere schilderijen geen lijden tonen zoals in de portrettengalerij, dan gaat Blancquaert daar een mouw aan passen en toont ze een portret van een meisje in de jeugdpsychiatrie met zelfverminking: het is wel wat vandaag en vroeger speelde…een meisje dat vecht met zichzelf en de wereld.
Het is inderdaad veel gemakkelijker mensen te doen wenen dan ze te doen lachen, maar medelijden tast de waardigheid aan van degene die lijdt en in plaats van samen te lijden en zodoende de hoeveelheid lijden te vergroten, zou men moeten leren zich samen te verheugen.
De foto’s van L. Blancquaert zijn goed en interessant, geen twijfel daarover, maar of de tentoonstelling interessant is, daar heb ik dan wel grote twijfels over want, voor zover er een dialoog is, is de meerwaarde, noch voor de prachtige oude kunstwerken noch voor de actuele foto’s, duidelijk. Men kan zich zelfs de vraag stellen of de foto’s van L. Blancquaert niet beter tot hun recht zouden komen in “dialoog” met de werken van Berlinde De Bruyckere.
Maar al bij al is een bezoek aan het M Museum altijd de moeite waard.
Wat zegt het museum
Lijden is van alle tijden. Enkel de beeldvorming verandert.
Fotografe en documentairemaakster Lieve Blancquaert (°1963, Gent) zoekt aansluiting bij de eeuwenoude traditie om het lijden te verbeelden. Ze liet zich inspireren door de M-collectie en plaatst haar eigen beelden er middenin.
Zo ontstaat er een interessante wisselwerking tussen haar werk en de eeuwenoude collectiestukken van M.
Een video over een vrouw die haar kind verloor in de oorlog, een fotoreeks op een spoedafdeling, een triptiek van een gezin in een vluchtelingenkamp of beelden die armoede belichten, gaan in dialoog met piëta’s en kruisafnames.
Curatoren: Marjan Debaene & Peter Carpreau
Open
Ma, di, vr, za, zo: 11:00 > 18:00
Do later open: 11:00 > 22:00
Gesloten
Op woensdag
Tickets te koop aan de M-balie
Laatste tickets om 17:30 en op donderdag om 21:30.
Individuele bezoeker 12 €
Kortinghouders 10 €
13 t.e.m. 25 jaar 5 €
Dialogue ! Actuellement on utilise et même abusivement, sans retenue ce mot ou concept.
Récemment, j’entendais un “spécialiste” prétendre que la claque ou fessée pédagogique devait être remplacée par le dialogue, dialogue avec un bambin de trois ans ! Dialogue avec les syndicats, dialogue avec les hooligans, dialogue avec les djihadistes ! Bonne chance.
Même nos musées n’y échappent pas : les grandes expositions sont financièrement difficiles à réaliser et donc on organise des dialogues entre artistes ou périodes, même si le but ou la raison de ce dialogue ne sont pas toujours très clairs.
Le M Museum de Louvain suit le mouvement et organise donc une exposition dialogue.
Ils ont demandé à la photographe Lieve Blancquaert de donner sa vision sur la collection millénaire et d’y ajouter son travail actuel.
Malheureusement, Lieve Blancquaert n’a trouvé que de la ‘souffrance’ dans la collection du Musée de Leuven et donc elle ne montre que des photos représentant la souffrance, des ‘tearjerkers’. Même là où les anciennes peintures ne montrent aucune souffrance comme dans la galerie de portraits, L. Blancquaert montre une jeune fille, en psychiatrie, souffrant d’auto- mutilation : het is wel wat vandaag en vroeger speelde…een meisje dat vecht met zichzelf en de wereld.
Il est en effet beaucoup plus facile de faire pleurer que de faire rire, mais la pitié est une atteinte à la dignité de celui qui souffre et au lieu d’augmenter la quantité de souffrance, on devrait, ensemble, apprendre à se réjouir.
Les photos de L. Blancquaert sont belles et intéressantes, aucun doute là-dessus, quant à savoir si l’exposition est intéressante, j’ai de grandes réserves car, pour autant qu’il y ait dialogue, il n’y aucune valeur ajoutée ni pour les superbes œuvres anciennes, ni pour les photos.
On peut même se poser la question, si les photos de L. Blancquaert n’y gagneraient pas à être mis en “dialogue” avec les œuvres de Berlinde De Bruyckere.
Mais dans l’ensemble, une visite au M Museum vaut toujours la peine.
Ce que dit le musée
Lieve Blancquaert | Ecce Homo
La douleur est de tous les temps, seule sa représentation change.
La photographe et documentariste Lieve Blancquaert (née en 1963 à Sint-Amandsberg) veut se rattacher à la tradition séculaire de la représentation de la douleur. S’inspirant de la collection permanente du M, elle dispose ses propres images au beau milieu des œuvres exposées.
Ainsi naît une interaction fascinante entre les œuvres de Blancquaert et celles de la collection du M, dont certaines datant de plusieurs siècles.
Ouvert
Le lundi, mardi, vendredi, samedi, dimanche : 11:00 > 18:00
Le jeudi : 11:00 > 22:00
Jeudi 30.07 > dimanche 02.08 : 11:00 > 16:30
Fermé
Le mercredi
M-ticket à l’accueil
Derniers tickets à 17:30 (et jeudi à 21:30).
Visiteurs individuels 12 €
Tarif réduit 10 €
-26 ans 5€
