THE MUSEUM OF MISTAKES – Pierre Leguillon – Wiels ->22/2

Ce n’est pas une exposition proprement dite, mais l’installation d’un musée fictif itinérant qui rappelle singulièrement le musée de Marcel Broodthaers il y a un demi-siècle déjà : même remise en question du concept muséal, de ses hiérarchies, de ses classifications, de son rapport à la politique, de ses aspects (en-)doctrinaux, ses produits dérivés etc.

Aucune œuvre unique mais rien que des images reproduites : magazines, extraits de films, posters etc. C’est d’ailleurs plutôt un cabinet de curiosités ou les archives d’un collectionneur obsessionnel et provocateur.

J’ai eu le privilège de faire la visite avec l’auteur et me demandais comment l’installation fonctionnerait sans ses explications de première main. Rassurez-vous, il y a un dépliant avec tout ce que vous devez savoir à l’entrée de la salle. Ne vous aventurez cependant pas sans ce vademecum, vous seriez irrémédiablement perdus. Pierre Leguillon sera lui-même souvent présent (voir les programmes des activités annexes) et les gardiens seraient briefés pour vous éclairer (ceci reste à voir).

Si vous êtes frileux par rapport à l’art contemporain ceci n’est probablement pas une bonne entrée en matière. Par contre cette expo intéressera  tous ceux qui se posent des questions autour de sujets comme l’original et la copie, l’image et le mot , le concept même du musée et d’autres institutions qui gravitent autour de l’art – avec ou sans grand A -. L’auteur insiste sur l’échange d’idées au cours de la visite. Si possible n’y allez pas en loup solitaire mais avec quelqu’un à l’esprit critique et ouvert.

 

Wiels à propos de cette exposition

Le musée des erreurs : Art contemporain et lutte des classes présente un ensemble d’œuvres conçues par Pierre Leguillon ces quinze dernières années à partir d’images reproduites. Ce sont plusieurs dispositifs réalisés sur-mesure qui intègrent photographies, extraits de films, publicités, cartes postales, affiches, diapositives, pochettes de disques, magazines et autres médias de masse. Ils ne sont pas pour autant figés dans des formes fixes. Au contraire, le principe de mouvement, voire de réversibilité, se retrouve au cœur de toutes les œuvres, qui se déploient sur des structures mobiles, légères ou transportables.

Avec son économie de moyens et l’autonomie de ses modes de présentation, Le musée des erreurs propose un modèle d’exposition qui déjoue, ou « déclasse » pour reprendre le titre de l’exposition, les hiérarchies de l’art. En décloisonnant les identités, qu’il s’agisse de celle de l’artiste, du visiteur ou des images exposées, Le musée des erreurs nous invite à repenser les conditions de réception de l’art, présenté d’abord ici comme une activité. Leguillon interroge ainsi la fonction politique de l’art au sein d’une société où chaque individu émet et reçoit en permanence des informations.

Pierre Leguillon est né en 1969 à Nogent-sur-Marne (France), vit et travaille à Bruxelles. Ses œuvres, performances et projections ont bénéficié de nombreuses présentations monographiques, notamment à Raven Row (Londres, Angleterre, 2011), au Mamco (Genève, Suisse, 2010), au Moderna Museet (Malmö, Suède, 2010), au Musée du Louvre (Paris, France, 2009), ou encore à l’Artists Space (New York, USA, 2009). Plus récemment, l’artiste a participé au Carnegie International à Pittsburgh en 2013, avec deux installations : A Vivarium for George E. Ohr et Dubuffet typographe, ce dernier projet étant accompagné d’un livre publié aux éditions (SIC), à Bruxelles. Lauréat de la Villa Médicis en 2003, Pierre Leguillon enseigne à la HEAD, Haute Ecole d’Art et de Design, à Genève.

Avec la participation de Sébastien Capouet, Nicolas Chardon, Koenraad Dedobbeleer, documentation céline duval, Sylvie Eyberg, Adrien Faucheux, Yves Godin, Ana Jotta, Aglaïa Konrad, Valérie Mannaerts, Delphine Merabet, Willem Oorebeek, Conny Purtill, Clément Rodzielski, (SIC), Marthe Wéry, etc.

Commissariat : Devrim Bayar
Assistant Curator : Marwann Frikach

Infos pratiques

Toegegeven, Wiels heeft een open geest en is niet bang om risico’s te nemen. Dit zou ook het geval moeten zijn voor alle instellingen die draaien rond hedendaagse kunst.

Het initiatief ‘Het museum van de fouten: Hedendaagse kunst en klassenstrijd’ sluit perfect aan bij deze aanpak. Dit is niet een klassieke tentoonstelling zoals wij het in Wiels gewoon zijn, maar de installatie van een reizend fictief museum dat herinnert aan het Museum van Marcel Broodthaers een halve eeuw geleden : zelfde vraagtekens bij het museum-concept, de hiërarchieën, de classificaties, de relatie met de politiek, de aspecten van doctrines en indoctrinatie, curatoren, museumshops enz.

Geen enkel origineel werk te zien maar niets dan reproducties : tijdschriften, film-extracten, posters enz. Het is eerder een rariteitenkabinet of een ruimte met de archieven van een obsessionele en rebelse verzamelaar.

Ik had het voorrecht van een bezoek met de auteur en vroeg me af hoe deze expo zou functioneren zonder uitleg uit de eerste hand. Wees gerust, er is een brochure met alles wat u moet weten bij de ingang van de zaal. Waag u echter niet zonder dit vademecum, u bent onherroepelijk verloren in deze jungle.

Pierre Leguillon zelf zal vaak aanwezig zijn (zie het programma van de nevenactiviteiten) en de zaalbewakers zouden uitleg moeten kunnen geven, al valt dit nog te bezien.

Als u huiverig bent voor alles wat rond hedendaagse kunst draait, is dit waarschijnlijk niet een goede eerste kennismaking. Daarentegen zal dit  kenners aanspreken die vragen hebben over het concept van het museum en andere instellingen die draaien rond kunst -met of zonder een grote K-, het statuut van een copie vs. het origineel, de rol van het beeld en het woord enz .

De auteur wil dat het bezoek een aanleiding vormt tot een gedachtenwisseling : ga dus liever niet als een eenzame wolf, maar met iemand met een kritische en open geest.

 

Wiels over deze tentoonstelling

Het museum van de fouten: Hedendaagse kunst en klassenstrijd presenteert een collectie werken gebaseerd op reproducties: foto’s, filmpjes, advertenties, postkaarten, posters, dia’s, platenhoezen, tijdschriften en andere massamedia werden geassembleerd tot unieke werken. Die laatste zijn nochtans niet verstard in een vaste vorm, integendeel, het principe van beweging of omkeerbaarheid vormt de kern van alle werken – en dat kunnen beweeglijke, lichte of draagbare constructies zijn.

Dankzij een economische inzet van middelen en het autonome karakter van de presentatieapparaten stelt Het museum van de fouten een nieuw model van tentoonstellen voor dat bewust verwarring wil creëren en dat, om de titel van de tentoonstelling aan te halen, de hiërarchieën van de kunst probeert te ‘declasseren’. Door identiteiten los te weken – de identiteit van de kunstenaar, de bezoeker, de geprojecteerde beelden – nodigt Het museum van de fouten ons uit na te denken over hoe we kunst ontvangen. Kunst die hier niet alleen gezien wordt als object maar ook als menselijke activiteit tussen andere activiteiten: Leguillon onderzoekt de politieke functie van kunst in een samenleving waarin ieder individu, dat zich permanent uit én in ontvangst neemt, zelf een medium is geworden.

Pierre Leguillon werd in 1969 geboren in het Franse Nogent-sur-Marne. Hij woont en werkt in Brussel. Aan zijn werken, performances en projecties werden talrijke solotentoonstellingen gewijd, waaronder in 2011 in Raven Row (Londen), in 2010 in het Mamco (Genève) en het Moderna Museet (Malmö) en in 2009 in het Parijse Musée du Louvre en de New Yorkse Artists Space. In 2013 nam de kunstenaar met twee installaties deel aan Carnegie International in Pittsburgh: A Vivarium for George E. Ohr en Dubuffet typographe. Dat laatste project ging vergezeld van een boek dat werd uitgegeven door de Brusselse uitgeverij (SIC). Leguillon doceert aan de Haute Ecole d’Art et de Design (HEAD) in Genève.

Met de deelname van Sébastien Capouet, Nicolas Chardon, Koenraad Dedobbeleer, documentation céline duval, Sylvie Eyberg, Adrien Faucheux, Yves Godin, Ana Jotta, Aglaïa Konrad, Valérie Mannaerts, Delphine Merabet, Willem Oorebeek, Conny Purtill, Clément Rodzielski, (SIC) en Marthe Wéry.

Curator: Devrim Bayar

Practisch