Maar laat ons nu terug aansluiten bij de Expeditie Vossen, in het land van Reynaert.
De bedoeling van deze expeditie is: op een speelse en toegankelijke manier kennis nemen maken met het middeleeuwse verhaal van Reynaert de vos.
Commentaar & foto’s John Liem
Voor zijn vorige twee evenementen heb ik het maximum punten gegeven, wat ik bij geen enkel ander commentaar heb gedaan. De derde ‘happening’ van Fernand Huts is momenteel te bezichtigen, maar nu krijgt hij geen 5 hartjes; geen maximum.
Vossen is, zoals we van de ploeg van Huts gewoon zijn, prachtig geënsceneerd en zit vol verrassingen, maar mij heeft hij niet 100% kunnen bekoren, ik geloof namelijk niet in volksverheffing.
Het is niet omdat je enkele authentieke, en mooie, kunstwerken ten toon stelt in een aan een pretparkgrenzende activiteit, dat je de massa gaat vertrouwd maken met kunst.
Dit is, en niet alleen voor mij, even nutteloos als Beaufort aan de kust tijdens de zomer.
Als je de mensen warm wilt maken voor kunst, is de enige oplossing: het aanleren op school.
Maar voor cultuur, en nog meer voor kunst, is er noch geld, noch plaats in het onderwijs.
Dit is het gevolg van jarenlange foute politieke cultuur: subsidies geven aan kunstenaars of kunsttempels, is verloren geld en moeite; het is vergelijkbaar met onze kortzichtige ontwikkelingshulp: overal kan je lezen dat het geen zin heeft om aan noodlijdende volkeren vis te geven, je moet hen wel visgereedschap geven en hun leren hoe ze zelf de vissen moeten vangen, maar…wij doen altijd net het tegenovergestelde!
En dat we mensen niet opvoeden en zeker niet onderrichten bewijst de saga van Reinaert de Vos; acht eeuwen na dit mooie verhaal, zijn we nog geen haar veranderd. Als hedendaagse epos wil ik u herinneren aan Animal Farm van Orwell.
Maar laat ons nu terug aansluiten bij de Expeditie Vossen, in het land van Reynaert.
De bedoeling van deze expeditie is: op een speelse en toegankelijke manier kennis nemen maken met het middeleeuwse verhaal van Reynaert de vos.
En de persvoorstelling eindigt met :
* Alle deelnemers op een prettige manier verrijken en laten beseffen hoe mooi de literaire rijkdom, de cultuur en de kunst in Vlaanderen is.
* Kunst, cultuur en erfgoed bij iedereen brengen
Dit mag misschien wel een edele doelstelling zijn, maar mag ik twijfelen aan het succes van de onderneming?
Als “eye catchers” kan u in Het Huis van Zonde, topstukken van Rubens, Bouts en Teniers zien en in het Mercatorhuis staan prachtige beelden in de tuin en een reeks “koppen” van Fabre.
Maar goed, voor mij is deze expeditie wel geslaagd, voor zover men het bij het ludieke houd: een pretpark of een Disneyland, waarvan de attracties enkele kilometers van elkaar verwijderd zijn, maar te bereiken zijn via het prachtige Land van Waas.
Het accent van het hele gebeuren ligt inderdaad op het ludieke, volksvertier met een hoog Vlaamse kermis gehalte, waar eten en drinken niet mag ontbreken.
Alles bij elkaar, komt het toch vrij braaf over, ik had van Huts wat extravaganza verwacht. Men wou duidelijk een “kinderen toegelaten” beoordeling krijgen en zeker, in tegenstelling tot de Reynaert saga, geen politiek statement maken.
Reynaert zelf, die in feite een rebelse schurk is, wordt een onschadelijke folkloristische personage.
Huts heeft waarschijnlijk zijn rebelse en tegendraadse politiek-incorrecte attitude niet al te veel in de verf willen zetten; het moest een volksvermaak blijven.
Het enige waar hij in zekere mate zijn opgestoken vinger aan de politiek toont, is dat de audiovisuele totaalervaring aan het productiehuis Koeken Troef van Bart De Pauw, is uitbesteed.
Bij mooi weer, een aangename fietstocht met leuke attracties in een mooie natuur, met af en toe een interessant kunstwerk
Pour ses deux événements précédents, j’ai donné le maximum de points, ce que je n’ai fait pour aucun autre commentaire. Maintenant, le troisième happening de Fernand Huts est à voir, et malheureusement, cette fois il ne recevra pas les 5 cœurs, pas de maximum cette fois ci.
“Vossen” est comme les deux autres évènements de F. Huts, parfaitement mis en scène et est plein de
surprises, mais n’a pourtant pas réussi à me séduire à 100%, car je ne crois pas à l’éducation populaire.
Ce n’est pas en voyant quelques belles et authentiques œuvres d’art dans un parc d’attractions que l’on va se familiariser avec l’art ; c’est tout aussi inutile que le Beaufort sur la côte en été
Pour stimuler l’intérêt pour l’art, la seule solution est de commencer à l’école, mais pour la culture et encore plus pour l’art, il n’y a, à l’école, ni argent, ni le temps.
Une des grandes erreurs de plusieurs années de mauvaise culture politique : donner des subsides aux artistes ou aux temples d’art, est une perte d’argent et d’énergie, comparable à notre aide au développement où nous donnons du poisson plutôt que donner du matériel de pêche pour qu’ils puissent eux-mêmes pêcher leurs poissons…. nous faisons systématiquement le contraire !
Et que nous n’éduquons ni n’instruisons les gens est prouvé par la saga de Reynaert de Vos ; huit siècles après cette belle histoire, nous n’avons pas évolué d’un iota. En tant qu’épopée contemporaine, je vous rappelle Animal Farm d’Orwell.
Mais retournons à notre expédition Vossen, dans le pays de Reynaert.
Le but de cette expédition est : se familiariser de façon ludique et accessible, avec l’histoire médiévale de Reynaert. Et le dossier de presse se termine par :
* Alle deelnemers op een prettige manier verrijken en laten beseffen hoe mooi de literaire rijkdom, de cultuur en de kunst in Vlaanderen is
* Kunst, cultuur en erfgoed bij iedereen brengen
Cet objectif peut sembler très méritoire, mais puis-je douter du succès de l’entreprise ?
Comme “eye catcher“ vous pourrez voir, dans la maison du Pêcher sept chambres, qui chacune symbolise un des péchés capitaux, de très belles peintures de Rubens, Bouts et Teniers, dans la maison de Mercator, il y a six de têtes de Jan Fabre, et de belles sculptures dans le jardin.
Quoi qu’il en soit, pour moi cette expédition est réussie si on se limite au côté ludique : un parc d’attractions ou un Disneyland, dont les attractions sont à quelques kilomètres de distance, mais à découvrir en traversant le très beau paysage du Land van Waas.
P
our cet événement, l’accent est en effet mis sur un divertissement ludique et populaire avec un côté très kermesse flamande, où la nourriture et la boisson ne peuvent pas manquer.
L’ensemble a certainement un côté bon enfant, alors que je m’attendais à un peu plus d’extravagance chez Huts. Il voulait clairement obtenir la qualification « enfants admis » et ne voulait clairement pas en faire un pamphlet, et ne faire, contrairement à la saga Reynaert, aucune déclaration politique.
Reynaert, qui est en fait un vilain rebelle, devient un personnage folklorique inoffensif.
Huts n’a probablement pas voulu souligner son côté politiquement incorrecte et rebelle, l’évènement doit rester un divertissement populaire.
Choisir la maison de production, Koeken Troef de Bart De Pauw, est la seule fois qu’il fait (un petit) bras d’honneur aux politiques. N’étant pas du tout d’accord avec le licenciement de B. De Pauw, il lui confie la totalité de la production audio-visuelle
Par beau temps, une agréable balade à vélo dans une belle nature, avec quelques belles attractions, et occasionnellement des œuvres d’art intéressantes.
https://www.vossen.vlaanderen/nl
