Iedereen die enige band met Congo heeft, moet deze tentoonstelling bezoeken. Een fotograaf (Sammy Baloji) en een antropoloog (Filip De Boeck) geven een overzicht van de stedelijke realiteit van onze voormalige kolonie. Het is hallucinant, surrealistisch! Ik heb veel gelezen en gehoord over de situatie in de steden en op het platteland, maar dit overtreft alles. Neen, dit zijn geen oorlogs- of terreurscènes,
Tous ceux qui ont un lien quelconque avec le Congo se doivent de visiter cette exposition. Un photographe (Sammy Baloji) et un anthropologue (Filip De Boeck) donnent un aperçu de la réalité urbaine de notre ancienne colonie. C’est hallucinant, surréaliste ! J’ai beaucoup lu et entendu sur la situation dans les villes et les campagnes, mais ceci dépasse tout. Non ce ne sont pas des scènes d’horreur mais un quotidien de la débrouille, de l’inventivité, de la corruption, de relents de colonialisme, de rêves utopiques.
Ce n’est donc ni une vision romantique, ni un documentaire froid mais une analyse fouillée de comment de nouvelles formes de vie collective peuvent émerger.
Bizarrement on se sent porté par une espèce de tendresse et d’admiration pour tout ce petit peuple qui cherche un îlot de survie dans cet immense marasme. Lire le livret à l’entrée de la salle!
A l’étage il y a une exposition de Simon Denny qui explore l’univers de l’informatique, des hackers, de la surveillance et de la sécurité. Il établit une carte de cet univers (architecture, modèles de décision, communication..) mais à vrai dire je n’ai pas réussi à entrer dans le jeu. Ce serait bon si quelqu’un né dans l’ère internet donne son commentaire ci-dessous. Ce sera intéressant de comprendre la perception de la nouvelle génération face à ce monde finalement très inquiétant.
Wiels à propos de cette exposition
Conçue par le photographe Sammy Baloji et l’anthropologue Filip De Boeck, cette exposition offre un aperçu photo- et vidéographique de différentes villes du Congo. Se concentrant sur le « présent urbain », tiraillé entre les rêves brisés du passé colonial et les promesses d’un avenir néolibéral, l’exposition propose une enquête artistique et ethnographique sur ce que la vie et le vivre ensemble dans les villes du Congo signifient.
Comme partout ailleurs sur le continent africain, les villes congolaises projettent de nouveaux futurs pour elles-mêmes. Ceux-ci se manifestent la plupart du temps sous la forme de panneaux d’affichage et de publicités pour la ville à venir, inspirée par les modèles urbains de Dubaï et autres « hot spots » des pays du Sud. Le modèle de la ville que ces images proposent donne invariablement lieu à de nouvelles géographies de l’exclusion qui se matérialisent sous la forme de communautés fermées et de villes satellites conçues pour une classe moyenne supérieure locale souvent encore hypothétique.
En contraste avec ces recodages néolibéraux, l’infrastructure actuelle des villes du Congo est d’une nature assez différente. L’héritage architectural colonial est souvent tombé en désuétude et la ville semble parsemée de fragments déconnectés, échos d’une modernité passée qui continue d’exister sous une forme brisée. Ces infrastructures matérielles défaillantes détériorent la qualité de la vie sociale, qui atteint souvent les limites du vivable. Pourtant, les habitants des villes du Congo réinventent constamment de nouveaux espaces sociaux dans lesquels l’exclusion, la pauvreté et la violence sont contournées et surmontées. En sondant ces lieux, l’exposition capture un monde urbain plus habitable et uni, où les possibilités d’action collective et les rêves d’un avenir commun continuent d’être explorés.Commissaire de l’exposition : Devrim Bayar
–
Le travail de Simon Denny explore les jeux de pouvoir, la politique et l’esthétique. Examinant la manière dont le progrès technologique affecte notre expérience et même notre compréhension, son travail constitué de multiples niveaux est aussi complexe que la réalité qui nous entoure. Par un recours à une variété de formes – installations, vidéos, conférences, collections d’objets ou citations de nouveaux éléments – Denny dissèque les messages codés du design corporatiste et de la langue de bois bureaucratique.
Ses enquêtes artistiques ont r.cemment eu pour cible Samsung, l’Agence nationale de la sécurité américaine (NSA) ou encore Kim Dotcom, l’entrepreneur Internet emprisonné.
Pour sa première présentation solo en Belgique, l’artiste combine des éléments de Secret Power – son projet pour le pavillon de la Nouvelle-Zélande à la récente Biennale de Venise – avec un travail développé l’année passée. L’exposition explore la culture (et le culte) du secret qui encercle de plus en plus d’entreprises privées et d’institutions publiques. Dans le contexte bruxellois, qui a vu naître de récentes mesures gouvernementales atteignant aux droits à la vie privée, et qui accueille d’importantes institutions internationales comme la Communauté Européenne et le quartier général de l’OTAN (en plus des groupes de lobby associés), le travail de Denny semble particulièrement pertinent.
Simon Denny (né en 1982 . Auckland, Nouvelle-Z.lande) vit et travaille à Berlin. Denny a représenté la Nouvelle-Zélande à la 56ème Biennale de Venise (2015).
Curator: Zoë Gray
En collaboration avec Serpentine Galleries, Londres
Iedereen die enige band met Congo heeft, moet deze tentoonstelling bezoeken. Een fotograaf (Sammy Baloji) en een antropoloog (Filip De Boeck) geven een overzicht van de stedelijke realiteit van onze voormalige kolonie. Het is hallucinant, surrealistisch! Ik heb veel gelezen en gehoord over de situatie in de steden en op het platteland, maar dit overtreft alles. Neen, dit zijn geen oorlogs- of terreurscènes, maar gewoon het dagelijkse leven met de Afrikaanse inventiviteit, de corruptie, overblijfsels van het kolonialisme, utopische dromen…
Het is geen romantiek noch een koude documentaire, maar een mooie analyse van hoe nieuwe vormen van collectief leven in deze omgeving ontstaan.
Het geeft een vreemd gevoel : een soort tederheid en bewondering voor deze mensen die continu op zoek zijn naar een manier om te overleven in deze enorme puinhoop .
Op een andere verdieping is er een tentoonstelling van Simon Denny die de wereld van computers, hackers, bewaking en beveiliging verkent. Hij brengt een soort gesammt-visie van deze wereld c.q. cultuur met zijn relaties tussen macht, architectuur, beslissingsmodellen en communicatie . Om eerlijk te zijn ben ik er niet in geslaagd om er echt ‘ in te komen’. Iets te ver van mijn bed. Het zou goed zijn als iemand die met ???? geboren werd zijn commentaar hieronder zou geven. Ik ben benieuwd naar de perceptie van de nieuwe generatie van deze toch zorgwekkende wereld .
Wiels over deze tentoonstellingen
Deze tentoonstelling van fotograaf Sammy Baloji en antropoloog Filip De Boeck verkent aan de hand van foto’s en video’s verschillende grootstedelijke locaties in Congo. Met als centraal thema het ‘stedelijke nu’, een moment dat zweeft tussen de gebroken dromen van een koloniaal verleden en de beloftes van neoliberale toekomstvisies, voert de tentoonstelling een artistiek en etnografisch onderzoek naar wat leven – en samenleven – kan betekenen in de diverse wereld van de Congolese stad.
Net als elders op het Afrikaanse continent fantaseren de steden in Congo nieuwe toekomstvisies voor zichzelf. Vandaag nemen die stadsdromen in veel gevallen enkel de vorm aan van reclameborden en advertenties voor de stad van de toekomst, vaak geïnspireerd door Dubai en andere recente hotspots in de zuidelijke wereld. Ironisch genoeg leidt het stadsmodel dat ze uitdragen altijd tot nieuwe geografische structuren van uitsluiting, vaak in de vorm van omheinde wijken en luxueuze satellietsteden, ontworpen voor een in Congo nog steeds min of meer hypothetische hogere middenklasse.
In schril contrast met deze neoliberale denkbeelden, staat de huidige infrastructuur van de Congolese steden. De architecturale erfenis van de koloniale periode is er grotendeels in verval geraakt. De werking ervan wordt voortdurend onderbroken door mankementen; de stad is bezaaid met onsamenhangende fragmenten, herinneringen en echo’s van een vervlogen moderniteit die voortleeft in een versplinterde vorm. Deze bouwvallige materiële structuren hebben zware gevolgen voor de sociale levenskwaliteit van de stad, die soms de grenzen van het leefbare bereikt. Maar de stadsbewoners van Congo zijn voortdurend in de weer met het bedenken van nieuwe sociale ruimtes om mankementen, exclusie, armoede en geweld te omzeilen of te overwinnen. Aan de hand van deze ruimtes laat de tentoonstelling een leefbaarder, meer uitnodigend stadsuniversum zien, waar de mogelijkheden van collectieve actie en de dromen van een gedeelde toekomst onophoudelijk worden verkend.
Curator: Devrim Bayar
–
Het werk van Simon Denny is een verkenning van macht, politiek en esthetiek. Hij gaat na hoe technologische ontwikkelingen onze ervaringswereld en zelfs onze inzichten beïnvloeden, aan de hand van werken die net zo gelaagd en complex zijn als de realiteit waarin we leven. Daarbij gebruikt hij een breed gamma aan kunstvormen – installaties, video’s, congressen, verzamelingen van objecten, citaten uit nieuwsberichten – om de gecodeerde berichten in bedrijfscommunicatie en bureaucratische ‘doublespeak’ te ontcijferen. Zo richtte zijn artistieke zoektocht zich recent op Samsung, de Amerikaanse National Security Agency en de tot een gevangenisstraf veroordeelde internetondernemer Kim Dotcom.
Voor zijn eerste solopresentatie in België combineert de kunstenaar elementen uit Secret Power – zijn project voor het paviljoen van Nieuw Zeeland tijdens de meest recente Biënnale van Venetië – met werk dat hij het voorbije jaar maakte. Daarin bestudeert hij de cultuur (en cultus) van geheimhouding waarin zowel privébedrijven als openbare instellingen zich steeds meer hullen. De context van de stad Brussel, waar recente verordeningen door de overheid de privacywetgeving in het gedrang brengen en waar grote internationale instellingen als de Europe Gemeenschap en het hoofdkwartier van de NATO gevestigd zijn (om niet te spreken van de bijbehorende lobbygroepen), doet de relevantie van zijn werk nog toenemen.
Simon Denny (1982, Auckland, Nieuw Zeeland) woont en werkt in Berlijn. Denny vertegenwoordigde Nieuw Zeeland tijdens de 56e Biënnale van Venetië (2015).
Curator: Zoë Gray
Georganiseerd in samenwerking met Serpentine Galleries, London.
